مجتبی جباری / زیدان آسیا یا هشت شاکی؟

در خرداد ۶۲ و در شهرستان رباط کریم به دنیا آمد. تحصیلاتش را تا دیپلم ادامه داد و به واسطه حضور پدرش در شرکت راه آهن، فوتبالش را از این تیم آغاز کرد. دو سال را با این تیم سپری کرد و از آن جا به جوانان اتکا رفت. پس از یک سال حضور در این تیم دوباره به راه آهن بازگشت. از آن جا راهی امیدهای استقلال شد و بازی های خوبی را از خود به نمایش گذاشت. ولی به دلیل گذراندن خدمت سربازی، به صورت قرضی به ابومسلم مشهد پیوست. در تیم ابومسلم تبدیل به یک هافبک خلاق شد. وی بعد از یک سال حضور در تیم مشهدی مجددا به استقلال پیوست و در همان فصل به همراه استقلال قهرمان لیگ برتر فوتبال ایران شد .

در واقع می توان گفت عبدالصمد مرفاوی بود که او را دید و پسندید و درنهایت او، کاشف شماره ۸ استقلال شد. رقم قراردادش در اولین فصل حضورش، ۵۰ هزار تومان بود. به دلیل بازی های درخشانی که از خود به نمایش می گذاشت، اولین لقبی که به او داده شد، کامپیوتر استقلال بود و بعد که تکنیک و بازی سازی اش بیشتر دیده شد و به چشم آمد، شد زیدان آسیا. لقبی که همیشه هوادارانش آن را فریاد می زنند و به آن افتخار می کنند .

هنوز قهرمانی در جام حذفی ۸۶-۸۷ و تاثیر مثبتش در به دست آوردن این جام را فراموش نکرده ایم. قهرمانی که با فوت پدرش همراه بود ولی، مجتبی تا پایان بازی و تثبیت قهرمانی، از آن بی اطلاع بود .

او در سال ۸۴ جزو ۱۰ ورزشکار برتر ایران انتخاب شد و در سال ۸۵ نیز به عنوان پدیده لیگ معرفی گردید اما، مصدومیتش سبب شد تا نتواند هیچ وقت با تیم ملی حضور در جام جهانی را تجربه کند .

اگر از جباری به عنوان «سلطان مصدومیت» یاد کنیم، گزاف نگفته ایم. بازیکنی که هر فصل حداقل ۲-۳ ماه مصدوم است اما، هر بار که مصدوم می شود با انگیزه فراوان، تمام تلاشش را می کند تا به میادین باز گردد. حال سوال اینجاست که اگر مجتبی جباری این همه با مصدومیت مواجه نمی شد، جایگاهش در فوتبال ایران (و فراتر از آن) در اروپا کجا بود؟! مصدومیت، عصا، فیزیوتراپی آمدند و رفتند و رویای حضور در اروپا را از او گرفتند .

جباری جزو آن دسته از بازیکنانی است که همیشه قراردادهایش با استقلال، پر حرف و حدیث است. احتمال جدایی اش به ۹۰% می رسد، اما ماندگار می شود. در ابتدای فصل نیز صحبت های فراوانی مبنی بر اختلاف میان جباری و قلعه نوعی و جدایی اش از استقلال شنیده می شد ولی، تصمیم به ماندن گرفت تا تعصبش را نشان دهد. با رهایی از بند مصدومیت و اضافه شدنش به ترکیب اصلی در نیم فصل دوم، استقلال نیز متحول و بازی تیم، هدفمند و زیباتر شد. پاس های دقیق او، مهاجمان را تغذیه کرد و تعداد گل های تیم افزایش یافت و در نهایت می توان گفت خلاء تیم در نیم فصل اول را که عدم وجود یک بازیساز بود، جبران کرد .

مجتبی جباری، به اعتراف اکثر قریب به اتفاق کارشناسان فوتبال، بازیکنی است که حضور چند دقیقه ای اش در زمین هم می تواند به نفع تیم باشد و بازیسازی با مشخصات و توانایی های او به ندرت در فوتبال ایران ظهور می کند. شاید هر ۱۰ سال یک بار …